"Dzięki Ci składam za to, że nie oszczędziłeś mi cierpień, lecz przeciwnie, wymierzyłeś mi surową chłostę, obciążając mnie niedolą i przygniatając lękiem wewnątrz i na zewnątrz. We wszystkim, co jest pod niebem, nie ma nic, co by mnie pocieszyło. Całą nadzieję pokładam w Tobie, mój Boże! O niebieski Lekarzu Dusz, który ranisz i uzdrawiasz, który wtrącasz do otchłani i z niej wyprowadzasz (por Tb 13, 2). Ty prowadzisz mnie swoimi pouczeniami i napomina mnie Twoja łaska (por. Ps 18, 36)."/Tomasz a Kempis/
"Bóg dopuszcza, ze nasza dusza znajduje się czasem jakby w opuszczeniu. Żadnej pociechy, żadnego światła, lecz z każdej strony doświadczenia, pokusy, obawy. Czuje się bliska upadku, bo nie znajduje już ramienia, które by ją podtrzymało. Co wówczas czynić? Mówić jak Jezus: Boże mój, Boże mój, czemuś mnie opuścił? (Mk 15, 34), i jednocześnie w pokoju trwać pośród cierpienia i ciemności, aż rozproszą się cienie i wstanie jutrzenka dnia nowego (por. Pnp 2, 17)." /św. Teresa od Dzieciątka Jezus/
